TREKING PO DŻUNGLI NA SUMATRZE

Na treking ruszyłyśmy o 9. Wcześniej, oczywiście zjadłyśmy śniadanie i oddałyśmy plecaki na przechowanie.

Grupa była czteroosobowa plus dwóch przewodników. Oprócz nas w grupie było dwoje Szwajcarów. Pierwszym przewodnikiem był Rycky, a jego pomocnikiem Bram (o ile dobrze pamiętam imię).

Od samego początku treking zaczął się ostrym podejściem, ale po jakiś pięciu minutach zobaczyliśmy pierwsze stadko małp.

nasze pierwsze małpy

Po wznowieniu trekingu, znowu ostre podejście, które tym razem zostało wynagrodzone pierwszymi orangutanami i.... sporą grupką ludzi. Trochę to śmiesznie wyglądało, jak ludziska stali dookoła drzewa z aparatami wycelowanymi ku górze.

nasz pierwszy orangutan

Po kilkuminutowym podziwianiu orangutanów znowu ruszyłyśmy i ponownie po paru minutach natrafiliśmy na orangutany i grupę ludzi, tym razem mniejszą. I znowu sesja fotograficzna i w drogę. Zeszliśmy z utartego szlaku i po dłuższej chwili trafiłyśmy na małpki zwane tutaj "Punk Monkey". Było to bardzo sympatyczne spotkanie, bo małpki nie były strachliwe i pozwalały nam na bardzo bliskie podejście.

spotkania bliskiego stopnia

tutaj Rycky pokazuje, że małpki nie pozwalają na dotknięcie swojego ogona

I znowu  po pewnym czasie ruszyłyśmy w drogę. 

Nie będę opisywać trekingu minuta po minucie, bo po prostu nie jestem sobie tego w stanie przypomnieć. Było zbyt dużo wrażeń, zbyt wiele się działo. 

Napiszę może w skrócie. Orangutanów widziałyśmy sporo i to już bez tłumu ludzi. Najbardziej ekscytujące było spotkanie z Miną (bo każdy orangutan ma swoje imię) i jej maleństwem. Mina jest najbardziej agresywnym z orangutanów i nie boi się machania kijem. Dlatego najpierw przewodnicy obłaskawili ją owocami. Mimo tego, jak podchodziliśmy zbyt blisko, to orangucica denerwowała się i zaczynała iść w naszą stronę. Na co przewodnicy kazali nam spokojnie odchodzić, ale my nie robiliśmy tego spokojnie tylko z lekką paniką, przez co jeszcze bardziej ją denerwowaliśmy. Na szczęście nasi opiekunowie umieli poradzić sobie z całą tą sytuacją i wszystko było bezpieczne.

główna atrakcja w dżungli

no daj!

do tych łagodniejszych można było podejść naprawdę blisko

czasem oglądanie orangutanów wyglądało tak

obłaskawianie owocami

dżungla to nie tylko zwierzęta, to także rośliny

Ok 14 mieliśmy lunch. W środku dżungli dostaliśmy pyszny ryż z warzywami (nasi goreng) oraz owoce, a to wszystko przygotowali nasi niezrównani przewodnicy.

i efekty ich pracy

Sam treking po dżungli nie jest łatwy. Jest sporo stromych podejść i dużo ostrych zejść, które mogą sprawić trochę problemów (mi sprawiły, ale muszę się przyznać, jestem zdechlakiem). Na szczęście wszystko jest wspaniałe zorganizowane, a Rycky (możesz się z nim skontaktować przez FB }}}KLK{{{) jest rewelacyjnym przewodnikiem z niesamowitą wiedzą, w dodatku znający się na medycynie naturalnej, co przydało się, gdy Angelika skaleczyła się w kolano. Zamiast stosować polską chemię, zachował się niczym bohater z filmów i najpierw poszukał odpowiednich liści, potem je przeżuł, żeby na końcu przyłożyć do kolana. 

Ja miałam dodatkową zabawę patrząc, jak Rycky drażni się z Angeliką, która panicznie boi się wszelkiego rodzaju robactwa. A przypominam, że byliśmy w dżungli. Zaczęło się od tego, jak nasz przewodnik, wziął do ręki mrówkę (znacznie większą niż te które spotykamy w Polsce) i zaczął tłumaczyć różnicę między panią mrówką, a panem mrówką. Na końcu stwierdził, że mrówki są bardzo użyteczne, bo można się nimi pożywić i w tej samej chwili włożył ją do ust. Jak Angelika to zobaczyła, zaczęła przeraźliwie piszczeć, na co wszyscy w grupie zaczęli się śmiać, a jeszcze więcej było śmiechu, gdy Rycky wystawił język i wyciągnął tę mrówkę żywą, na co Angelika, prócz pisków, zaczęła tupać i machać rękoma. No i co nasz wspaniały tour guide miał w tej sytułacją zrobić? Oczywiście co chwilę straszyć naszą Angelikę mówiąc, że chodzi po niej mrówka, na co ona zawsze reagowała piskiem.

bo mrówki są fajne :) 

(informuję, że żadnej mrówce podczas tego pokazu nic się nie stało)

termity

Treking zakończył się bardzo długim i bardzo stromym zejściem na miejsce obozowiska. Obozowisko położone było w przepięknej okolicy w środku dżungli nad rzeką. 

Po przybyciu na miejsce wszyscy, bez wyjątku zaczęli się kąpać. Woda była cudownie orzeźwiająca po całym dniu łażenia po dżungli. WAŻNE: zapamiętać o zabraniu rzeczy na zmianę, ręcznika, mydła i szczoteczki do zębów. Ja zapomniałam o tym i musiałam łazić w mokrych ciuchach.

Mimo spartańskich warunków, było wspaniałe. Jedzenie przepyszne, otoczenie niesamowite, przyroda dosłownie wychodziła do nas (mam na myśli małpy ;)).

nasze dżunglowe we mieszkanie

ochrona przed... zimnem? (zaufajcie mi, lepiej zabierzcie ze sobą ciepły polar), 

robakami?, zwierzętami?

a tak dżunglowe jedzonko

jak w raju

i wychodząca do nas przyroda

prawie jak na Komodo ;)

Wieczorem ognisko, rozmowy i tłumaczenie Angelice dlaczego ona jest pesymistką (kazała mi dopisać, że jest realistką... he, he), a ja z Ryckym jesteśmy optymistami ;)

jak tu udowodnić Angelice, że jest pesymistką... lub, ewentualnie, nastraszyć ją mrówkami ;)

A potem spanie. Niestety niezbyt wygodne, bo na twardych materacach, przez co rano obudziłam się cała połamana w dodatku z zakwasami po wczorajszym trekingu. Na szczęście nikt z naszej grupy nie miał ochoty na kolejny dzień łażenia po krzakach, więc dzień spędziliśmy na słodkim lenistwie nad rzeką oraz kąpieli w niecce wodospadu. Rycky wciąż straszył Angelikę, ona piszczała, a on i ja mieliśmy z tego niezły ubaw (Angelika kazała mi dopisać cyt: "jesteś zdrajcą, ponieważ nie informowałaś mnie o niebezpieczeństwie w postaci jego osoby" he,he i tak miałam niezłą zabawę ;)). Przygoda zakończyła się spływem na pontonach do Bukit Lawang. I znowu było kupę zabawy i śmiechu.

mały wodospadzik przy naszym obozowisku

tak wyglądają pontony

przygotowanie do spływu

i już po spływie... przemoczeni, ale zadowoleni :)

I na zakończenie słowa piosenki, która nam ciągle towarzyszyła w czasie tej niesamowitej przygody:

Jungle trek, jungle trek

in Bukit Lawang

see the monkeys

see the trees

see orangutans

PODSUMOWANIE
Treking po dżungli był niezapomnianym przeżyciem. Przewodnicy rewelacyjni, wszystko było perfekcyjnie zorganizowane. Starali się pokazać nam, jak najwięcej.
Niestety nie jest zbyt łatwy i osoby o słabszej kondycji mogą mieć problem. Z tego, co się dowiedziałyśmy od Ryckiego można poziom trudności dostosować do swojej kondycji, wystarczy go wcześniej poinformować o tym.
Należy pamiętać o zabraniu ubrań na zmianę (ja zapomniałam!), kosmetyków (w tym papieru toaletowego), ciepłego polara i jakieś latarki, ale z drugiej strony pamiętajcie, że to trzeba będzie taszczyć przez pół dżungli.
Czy polecam? Oczywiście! Po całej wyprawie okazało się, że był to najlepszy punkt naszej wycieczki (u mnie na równi z Ijen :)) Polecam również naszego przewodnika!
Całą wycieczkę prowadził i zorganizował: